Als het leven een wedstrijd is dan win je soms en dan leer je soms. Mijn laatste maanden vielen onder de tweede categorie. 

Het voelde als verlies en dat voelt het nog steeds. Teleurstellingen heb ik gehad. In mensen die ik vertrouwde en in organisatie waar ik op bouwde. Het bleek anders.

Een verschil in verwachtingen, waarden en normen. Gevolg: teleurstelling, verwarring en verdriet. 

Iedereen maakt het mee. Die processen waar je geen succes uithaalt maar waar je van leert.

Het is je veerkracht en reflectievermogen die zorgen dat je goed door dergelijke processen heen dwarrelt met vallen en opstaan. 

Als talentcoach werk ik met kinderen en ouders aan veerkracht. Want dat kun je ontwikkelen. En dat doe ik met veel plezier want het is prachtig werk. De talenten van kinderen fluisteren om vervolgens de verwondering te zien van het ervaren hoe leuk en getalenteerd ze wel niet zijn. Het groeit ter plekke, stukje bij stukje en beetje bij beetje.

En veerkracht heb je nodig. Als ouder, als kind, als ondernemer.

Want de wind waait niet altijd in de juiste richting. Soms pal in je gezicht. Soms val je, struikel je of raak je weg even kwijt.

Het doel is niet om te blijven staan.

Maar om weer op te staan.

Als je maar één keer vaker opstaat dan dat je valt.

Dan heb je veerkracht.

Liefs